به گزارش روابط عمومی سازمان بسیج اساتید دانشگاههای لرستان، دکتر عزت الله سپه وند، در مقاله ی کوتاهی به ابعاد فرهنگی اپیدمی کرونا پرداخته است. متن این یادداشت از این قرار است؛ "ورانداز فرهنگی یک ویروس چندضلعی" ۱) بیان مساله؛ کرونا یاcovid19 جدیدترین ویروس عصر تخصص گرایی ست. اما حقیقت این است که شاخکهای این ویروس چندضلعی، برخلاف دیگر همتبارانش، با سریع ترین جهش ممکن، به حوزه های غیرپزشکی؛ فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، امنیتی و... هم سرایت کرده است؛ شاید این ویروس هرجایی، منفورترین تاج سلطنتی (ترجمه لفظی "corōna") جهان باشد که بر سر هزاران کله! از فرایند جوک سازی در فرهنگ عامه و فضای مجازی گرفته تا برخی نزاعهای سیاسی و حتی دینی! نشانده شده و حتی از منظر جنگهای ترکیبی یا شناختی، به سطح یک تهدید امنیتیِ فرهنگپایه، ارتقا یافته است؛ ۲) بازتعریف برخی مفاهیم؛ با توضیح کوتاهی درباره ی تغییر و باز تعریف مفاهیمی از قبیل "قدرت"، "امنیت" و "تهدید" این مقدمه روشن تر می شود؛ ۱-۲) مفهوم قدرت در طول تاریخ تمدن بشر، تغییر و تطور یافته و در سرآغاز موج چهارم این تاریخ و تمدن، روی خط فرهنگ ایستاده است. و برخلاف آن سه موج اول(عصر کشاورزی، عصر صنعت، و عصر اطلاعات)- دیگر مهمترین مولفه ی قدرت تمدنها، تسلط بر منابع آب و خاک و غذا، یا دانش ساخت جنگ افزارهای مدرن، و یا صرفاً برتری رسانه ای نیست؛ استحاله ی جنگهای بیناسرزمینی به نبردهای بین الاذهانی نشانه ی ظهور عصر ابرقدرتهای فرهنگی است؛ عصری که در آن فرهنگِ[احتمالاً یا ظاهراً] غنی‌تر با تثبیت یا تلقین برتری خود اذهان اهالی فرهنگِ[احتمالاً یا ظاهراً] ضعیف تر را خواهد بلعید! ۲-۲) امنیت را تا پیش از این عصر، غالباً (به صورت سلبی) "نبود تهدید" تعریف می کرده اند؛ اگر تهدیدی نباشد امنیت برقرار است! اما مدتهاست تعریف امنیت هم (به صورت ایجابی) به "رضایتمندی" تغییر یافته است؛ ممکن است تهدیدی نباشد اما امنیتی هم نباشد؛ بخاطر[احساس] عدم رضایتمندی مردم از وضع یا عملکرد موجود! از این رو در موج چهارم تمدن بشری یعنی در عصر تقابلهای فرهنگی، بی تعارف و بی تردید، عدم رضایتمندی مردم، بزرگترین تهدید حاکمیتهاست. ۳) بحث؛ فرضیه های بسیاری پیرامون ویروس چندضلعی کرونا در جریان است. از جنگ لفظی چین و آمریکا بر سر حمله ی بیولوژیک گرفته تا شبهه سازی و شایعه پراکنی ویروس های رسانه ای ایران ستیزِ غربی- عبری- عربی برای ماهیگیری سیاسی از آب گل آلود این اپیدمی جهانی! در کنار این همه فرضیه و احتمال، عجالتاً یکی از گزاره های تثبیت یا اثبات شده این است که؛ اضلاع و ابعاد غیرپزشکی این ویروس، به ساحتهای رسانه ای، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و حتی دینی و مذهبی متعددی رسیده است. استفاده ی ابزاری قدرتهای جهانی از این پدیده ی ابتدائاً پزشکی، با تکنیکهای متنوع جنگهای شناختی و ترکیبی و پروپاگاندای رسانه ای و... نشانگر چنین وضعیتی ست. اما آنچه در چنین فضایی، تهدید امنیتی این ویروس چندضلعی را به فرصتی برای اثبات اقتدار فرهنگی یک تمدن بزرگ تبدیل می کند عبارتند از؛ ۳- ۱) اشراف همگانی به ابعاد فراپزشکی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، امنیتی و رسانه ای این چالش ۳- ۲) تلاش برای ایجاد رضایتمندی در لایه های مختلف اجتماعی با مدیریت جهادی این بحران ۳- ۳) اثبات و تثبیت فرهنگ فاخر ایرانی - اسلامی در رفتارشناسی مردم در مواجهه با این وضعیت ۳- ۴) دفاع رسانه ای؛ هم از رویکرد فرهنگ مدارانه ی قاطبه ی مردم و هم از عملکرد جهادی مدافعان خط مقدم. در قیاس با شیوه مدیریت و مواجهه ی برخی جوامع غربی (هجوم مردم آمریکا و بریتانیا به فروشگاهها و حتی اسلحه فروشی ها! که "هزار نکته ی باریک تر از مو اینجاست"!) ۳- ۵) اصلاح یا تقویت فوری برخی رفتارهای اجتماعی، عملکردهای مدیریتی و رویکردهای رسانه ای برای افزایش همدلی ملی و پرهیز برخی مردم از رفتارهای پرخطر، مدیریت نظام توزیع و برخورد شدید با برخی نامردمی‌های نادر(احتکار و...) و توجه به ظرافتهای کار رسانه ای و... که همه این اقدامات رضایتمندی=امنیت مضاعف ایجاد می کند. ۴) نتیجه گیری؛ نکته ی آخر این که؛ به زودی، حافظه ی تاریخی ایرانیان، درباره ی قلمها و قدم هایی که برای‌ناامیدسازی یا آرامش دهی به آنان در این شرایط، برداشته شده اند، قضاوت خواهد کرد اما بی تردید در طلیعه ی موج چهارم تمدن بشری، یعنی عصر رویاروییهای فرهنگی، پیروز میدان کرونا، صاحبان فرهنگهای غنی تر و قدرتمند تر خواهند بود! فرهنگی که آرزومند بازگشت سلامت و امید و آرامش به جسم و جان همه ی انسانهای جهان معاصر است؛ فرهنگی که- به جای تهدید و تحریم دیگران- هنوز هم معتقد است؛ "بنی آدم اعضای یک پیکرند!" و‌ البته "این نیز بگذرد!" دکتر عزت الله سپه وند (۲۸ اسفندماه ۱۳۹۸)